Tradycje pszczelarskie podobnie jak fryzjerskie w naszej rodzinie sięgają daleko wstecz, choć pszczelarstwo nie było przekazywane z pokolenia na pokolenie. Wiemy jedynie, że pradziadek Tadeusza - Jan Netczuk ur. w 1844 r. trzymał pszczoły w sadzie na działce ogrodowej na obrzeżach Międzyrzeca Podlaskiego. Wg relacji wielu mieszczan międzyrzeckich hodowało pszczoły dla miodu - ówcześnie tradycyjnego słodziwa. Z tych czasów zapewne wywodzi się wiele naszych rodzinnych przepisów kulinarnych obficie wykorzystujących miód. Przetrwały dzięki notatkom i tradycji ustnej, modyfikowane i udoskonalane przez kolejne pokolenia. Więcej w dziale Nasza kuchnia.
    Tadeusz Netczuk hodowlą pszczół zajmuje się nieprzerwanie od 1970 r. gdy z żoną mieszkał jeszcze w Brochowie. Gospodarz mieszkania wynajmowanego w willi przy al. Róż, pan Aleksander Stępień, był mistrzem pszczelarskim. Posiadał dużą, liczącą 50 uli, pasiekę na działce poza Brochowem i kilka uli w ogrodzie przy domu. W gospodarstwie tym pomagał mu jego żona. W tym czasie pszczelarstwem zaraził Tadeusza Netczuka, który najpierw od 1968 r. przyglądał się pracy Pana Stępnia w ogrodzie, potem pomagał mu na pasieczysku, a w końcu w 1970 r. zbudował pod okiem mistrza pierwszy ul, który zasiedlił dzikimi pszczołami złapanymi na terenie zakładu pracy. Specjalnie z tej okazji ojciec Tadeusza, Eugeniusz Netczuk podarował synowi, zakupioną w Międzyrzecu węzę.

    W 1971 r. po przeprowadzce do nowego mieszkania, z braku ogródka, Tadeusz nadal trzymał swój ul na Brochowie u Państwa Stępniów, z którymi wraz z żoną utrzymywał znajomość do śmierci swoich byłych gospodarzy. W 1980 r. małżonkowie Netczukowie stali się użytkownikami ogródka działkowego z przydziału Wrocławskich Zakładów Eksploatacji Kruszyw nad Odrą na wrocławskim Zaciszu, gdzie pasieka znalazła nowe miejsce i rozrosła się do czterech pni. W tym miejscu lokalizacja ogródka zmieniała się dwa razy. W 1982 r. ogródki nad rzeką zostały zlikwidowane, a Netczukowie otrzymali tuż obok działkę w POD "Morskie Oko" przy ul. F. Chopina. Tutaj pasieka była do 1995 r. kiedy jeden ul został wywieziony na rzepak pod Wrocław do gospodarza, a trzy zostały do 1996 r. na działce.

     Pracowniczy Ogród Działkowy "Morskie Oko" został założony ok. 1980 r. i nie objęła go ustawa o PZD z 1981 r., dlatego właścicielem gruntu i zarządcą POD pozostało miasto Wrocław, które w 1996 r. nakazało likwidację ogrodu bez odszkodowania za altany i nasadzenia. Co więcej działkowcy musieli jeszcze uprzątnąć działki do "czarnej ziemi" na własny koszt. Argumentem miało być powstanie obwodnicy śródmiejskiej, która nigdy nie powstała i już nie powstanie w tym miejscu. Likwidacji przeszkodziła powódź w 1997 r., która zalała cały ogród i zniszczyła altanę. Teren miasto wyrównało i przeznaczyło na osiedlowy trawnik. W 2006 r. na fragmencie terenu powstały apartamentowe wille.
    W 1996 r. Tadeusz został użytkownikiem działki w POD "Pokój" przy ul. Pięknej, którą przekazał mu za odstępne wuj Stanisław Steciuk. Już w 1996 r. Netczukowie przenieśli większość roślin i pozostałe ule na nowy ogródek. Po powodzi zabrali resztę ocalałego wyposażenia i narzędzi z działki na Zaciszu i ostatecznie przenieśli swoje ogrodniczo-pszczelarskie hobby na ul. Piękną. Tutaj Pan Tadeusz w 1996 r. został wybrany Prezesem POD.  Więcej w dziale Pszczelarz oraz na stronie ROD "Pokój".
    W związku z kolejnymi próbami ustawowej likwidacji działek i komunalizacji gruntów POD w latach 1990., Netczukowie powzięli zamiar kupna własnej działki. Rozpoczęli poszukiwania właściwego terenu i wkrótce kupili nieruchomość 45 km na południe od Wrocławia. W 1998 r. pszczoły stacjonujące u gospodarza pod miastem wyroiły się i zamieszkały w nowym ulu. Wkrótce zostały przeniesione do Księginic Wielkich, tak powstała Kolonia w Księginicach. Pszczoły mieszkające w ulach na ogródku we Wrocławiu pozostały na swoim miejscu do 2010 r. i dały początek Kolonii we Wrocławiu i Bielanach. W ten sposób pasieka podzieliła się na dwie odrebne kolonie.